Preminuo dramaturg Boško Milin

Milin je bio redovni profesor na katedri za Dramaturgiju Fakulteta dramskih umetnosti u Beogradu, dramski pisac, magistar teatrologije, dobitnik Sterijine nagrade Miodrag Kujundžić” za pozorišnu kritiku 2008. i 2010. godine.

Dramski umetnik i teoretičar bio je dugogodišnji saradnik i prijatelj Sterijinog pozorja, posebno je važna njegova uloga selektora 2001, 2002. i 2018. godine.

Tokom karijere je pisao je dramatizacije za pozorište i radio, scenarija za filmove i TV emisije, radio-drame i adaptacije, a bavio se i fenomenom radija i televizije.

"Zbogom, Nešo. Mnogo toga dobrog si uradio"

Tuga.

Tuga.

Scena 23.09.2021. 09:21

"Zbogom, Nešo. Mnogo toga dobrog si uradio"

Kao dramaturg je radio u Beču i Narodnom pozorištu u Beogradu, a šest godina je proveo kao član uredništva pozorišnog časopisa “Scena”.

Od 1988. godine napisao je više od 30 dramatizacija romana i priča za radio, kao i originalne radio-drame, gde spadaju: “Leteći Holanđanin”, “Sinatrina doktrina”, “Dr Svetislav Stefanović”, “Velimir Živojinović Masuka i dramska obrada scene Josipa Kulundžića”, “Pacijenti mladog Kirilova”.

Osim kreativnog angažmana, Milin je bio i pozorišni kritičar III programa Radio Beograda.

Napisao je po narudžbini libreto za čuveni balet “Kraljica Margo” na muziku Gorana Bregovića prema istoimenom filmu, za beogradsko Narodno pozorište.

Napisao je knjigu “Lavirinti ekspresionizma” (izdanje Sterijinog pozorja 2008, Novi Sad), a u inostranstvu mr Milin je objavljivao priloge u mnogim stručnim teatrološkim zbornicima.

Njegov esej “Robert Benton: konvencija kao nadahnuće” publikovan je u knjizi o filmu “Svetlo u tami: Novi Holivud” (1991).

Prevodio je drame i druga književna dela sa nemačkog i engleskog jezika, posebno komade austrijsko-mađarskog pisca Edena fon Horvata - “Italijanska noć” (Jugoslovensko dramsko pozorište 2004), “Priče iz bečke šume” (SNP, 2012) i “Kazimir i Karolina” (Atelje 212, 2014).

Dramaturg i profesor na FDU Boško Milin je tokom pedagoške karijere ostvario veoma blizak odnos sa svojim studentima, uvek ih je pratio dalje u njihovim karijerama i bodrio u svemu, a kad je bio u prilici, i preporučivao njihove drame - ispitne radove da se objave ili igraju na scenama pozorišta Beograda i cele Srbije.