Bazilika Svetog Petra
Dan kada je postavljen temelj najveće crkve na svetu
Izgradnja Bazilike Svetog Petra u Vatikanu, trajala je više od veka, a počela je 18. aprila 1506. godine. Ovo je najveća crkva na svetu i jedna od glavnih zgrada Vatikana, pa ujedno predstavlja i najvažniju zgradu katolicizma, u kojoj se održavaju najvažnije ceremonijalne liturgije.
Bazilika koja sada stoji u Vatikanu nije prva crkva koja je stajala na tom mestu. Originalna crkva je izgrađena u četvrtom veku, po naredbi cara Konstantina, prvog hrišćanskog cara, na mestu na kome se veruje da je sahranjen Sveti Petar.
Do rane renesanse, međutim, stara crkva je bila ozbiljno zapuštena. Tada je Papa Julije Drugi doneo odluku da se stara crkva sruši i da se na istom mestu izgradi nova crkva, daleko veća od stare. Kada je stara crkva srušena, ujedno je izgubljena i velika količina starih mozaika, umetničkih dela i statua.
Uprkos svom značaju, bazilika Svetog Petra nije zvanično sedište Pape, niti je prva po rangu među rimskim bazilikama. Umesto toga, oba ta priznanja pripadaju crkvi San Đovani u Lateranu, matičnoj crkvi Rimokatoličke crkve. Međutim, zbog veličine bazilike Svetog Petra i njegove lokacije pored papine rezidencije, većina najvažnijih crkvenih ceremonija se održava ovde.
Svod od čvrste bronze sa četiri noseća stuba koji se nalazi iznad glavnog oltara, ili baldahino crkve Svetog Petra, izgleda skoro patuljasto u odnosu na kupolu koja se izdiže iznad njega, pa je lako pomisliti da nije toliko visok. Međutim, ovaj element je visok skoro 10 spratova, a kupola iznad njega je visoka skoro 140 metara! Ovaj baldahino, takođe, sadrži više od 45 tona bronze.
Nijedna od slika unutar bazilike to zapravo nije. Iako se na prvi pogled čini da je unutrašnjost bazilike detaljno ukrašena slikama - od fresaka u kupoli do ogromnih slika koje vise na zidovima, svaka od tih "slika“ je zapravo mozaik, urađen sa neverovatno sitnim detaljima i tako sićušnim komadićima stakla, da se na prvi pogled čini sa su zapravo u pitanju slike.
Bazilika Svetog Petra je dom jednog od najpoznatijih Mikelanđelovih remek-dela, "Piete". Ali nisu svi bili ljubitelji ove zadivljujuće skulpture. Kada je 1972. mentalno poremećeni čovek po imenu Laslo Tot napao je skulpturu čekićem; odlomio Mariji nos i odlomio joj ruku do lakta, skulptura je mukotrpno restaurirana i vraćena u crkvu Svetog Petra, ali sada je zaštićena neprobojnim staklom - čak i dok druge neprocenjive skulpture u crkvi ostaju na otvorenom.
Prva crkva na tom mestu je izgrađena jer se verovalo da je tu sahranjen Sveti Petar, što je naravno, jako teško dokazati.
Međutim, 40-ih godina prošlog veka obavljena su iskopavanja na mestu gde su se navodno nalazile mošti svetaca. Već 1953. godine pronađene su kosti, a testiranje je pokazalo da pripadaju muškarcu u 60-im godinama, što se poklapalo sa godinama kada je Sveti Petar preminuo.
Na kostima su postojali ostaci ljubičastih niti, boje tkanine koja bi se u drevnim vremenima koristila samo za umotavanje tela nekoga ko je smatran dovoljno važnim, obično onih kraljevskog porekla ili svetaca. Iz ovih razloga, italijanska arheološkinja Margerita Gvarduči, između ostalih, tvrdila je da su kosti pripadale Svetom Petru.
Naravno, i dalje postoje sumnje da su ove tvrdnje tačne, a sa razvijanjem tehnologije i novih testova, postoji mogućnost da će se u nekom trenutku definitivno utvrditi poreklo tih kostiju.