Ljubomir Simović

Odlazak pesnika "koji prosejava svako slovo u svom stihu“

Srpski pesnik i dramski pisac Ljubomir Simović (1935‒2025) preminuo je 14. aprila u Beogradu, saopštila je izdavačka kuća "Arhipelag“.

Simović, rodom iz Užica, diplomirao je na Filološkom fakultetu u Beogradu istoriju jugoslovenske književnosti i srpskohrvatski jezik, za vreme studija radio je kao urednik studentskog književnog časopisa "Vidici“, a radni vek proveo kao urednik u kulturnoj redakciji Radio Beograda.

Simović je objavio pesničke knjige "Slovenske elegije“ (1958), "Veseli grobovi“ (1961), "Poslednja zemlja“ (1964), "Subota“ (1976), "Um za morem“ (1982), "Deset obraćanja Bogorodici Trojeručici hilandarskoj“ (1983), "Istočnice“ (1983), "Igla i konac“ (1992), "Ljuska od jajeta“ (1998), "Planeta Dunav“ (2009) i druge.

Napisao je drame "Hasanaginica“, "Čudo u Šarganu“, "Putujuće pozorište Šopalović“ i "Boj na Kosovu“, koje su izvođene na mnogim našim scenama, kao i u inostranstvu.

Simović je posvećeno pisao i eseje o srpskim pesnicima i dramskim piscima, poput knjige "Duplo dno“, i likovnim umetnicima "Čitanje slikа“ (2023), a napisao je i dnevnik snova "Snevnik“ (1998) i roman "Užice sa vranama“ (1995).

Tu je i serija knjiga rasprava o aktuelnim književnim, kulturnim, društvenim i političkim pitanjima "Galop na puževima“ (1994), "Novi galop na puževima“ (1999), "Guske u magli“ (2005), "Obećana zemlja“ (2007), "Neslana so“ (2023) i druge.

"Arhipelag“ je podsetio da je Simović bio dobitnik najvažnijih književnih nagrada za poeziju, dramu i esejistiku, a od 1994. godine bio je redovni član Srpske akademije nauka i umetnosti.

Kako je navedeno, Simović je godinama radio na knjizi pesama "Riba sa dva repa“, na kojoj je radio do kraja života i biće objavljena u izdanju "Arhipelaga“.

Akademik Miro Vuksanović ocenio je povodom Simovićeve smrti da u savremenoj srpskoj književnosti nema pisca koji je podjednako dotakao visoke umetničke kote kao pesnik, dramski pisac, esejista i hroničar.

Filip David: Nepomeriv, nepotkupljiv ovozemaljskim privilegijama

In memoriam

Scena 17.04.2025. 09:08

Filip David: Nepomeriv, nepotkupljiv ovozemaljskim privilegijama

Vuksanović je u svom saopštenju ocenio da je Simović bio pesnik "koji prosejava svako slovo u svom stihu“, podsetivši da je kao dramski pisac bio redovan na scenama evropskih, japanskih i drugih pozorišta.

Prema njegovim rečima, Simović je kao esejista "znanjem ’čitao’ likovnu i književnu umetnost“, bio je hroničar svojih "Užica pod vranama“ i Srbije "sa njenim zabludama“, a kao "uvek opozicioni kritičar svake neumerenosti u društvu“.

Vuksanović je dodao da je Simović bio sledbenik Jovana Sterije Popovića i Laze Kostića, a da je kao akademik "uticao šta će Srpska akademija nauka i umetnosti uraditi i reći“.

Simovića ćemo pamtiti kao svežeg i inovativnog pisca koji je svakom svojom knjigom potvrdio svoje mesto u srpskoj književnosti, čvrsto utemeljeno između ostalog i sa više od 20 književnih nagrada, velikim brojem prevoda i poezije i drama na više od 15 svetskih jezika, čitavim nizom izvođenja njegovih drama širom sveta, kao i brojnim izborima iz poezije i teorijskim zbornicima posvećenim njegovom stvaralaštvu.

Zainteresovan za vizuelno i slikovno, Ljubomir Simović je uspevao da specifičnom upotrebom jezika efikasno poveže dve umetnosti, likovnu i pesničku, da u jeziku formira žive pesničke slike koje, bilo realne ili fantastične, u daljem transponovanju poprimaju metaforično značenje.

Iako je napisao samo četiri drame, one su svrstane među same klasike domaće dramske književnosti, izvođene su veoma često na scenama širom zemlje, naši najbolji reditelji su se oprobali na njima, a veliki broj njihovih izvođenja (pre svega Šopalovića) širom sveta, od Francuske do Južne Koreje, od Ukrajine do Japana, dokazuje da je Simović svojim dramama stekao svoje mesto u nizu najboljih svetskih dramskih stvaralaca.

ZABRANJENE LJUBAVI Meše Selimovića, Jovana Dučića, Dobrice Ćosića...